سخن ساکت

من در نشیب شب افتادم من در نشیب شب افتادهبا این جماعت ول داده در انتظار صبح می مردم اما چه صبح ؟ چه خورشیدی من در نشیب شبی بی ته بی انتهایِ خموشِ مرگ دلخوش به قول شبانانماما چه قول ؟چه امٓیدی؟ اما نه اینکه خودت تنها غم بر لب رود شب آوردیگاهی نبود موی مِشت آوردگاهی خیال گردن سیمینت گاهی نگاه دزدکی من برآن چاک نورس پستانتگاهی که ماه پیش تو مشکل داشتگاهی که مثل شعله تراویدی چون رژ کشیدی و آتش زد قلب مرا و مرا با هم من در نشیب شب افتادم بی هوش و بی نفس و بی عقل تو از خطوط و سایه گذشتی من از خط و سایه دلم آشفتدنیا برای تو زندان است اما تو موی رهانیدی + نوشته شده در دوشنبه بیست و نهم مرداد ۱۳۹۷ ساعت 14:49 توسط خسرو امرتات(ghb)  |  سخن ساکت...ادامه مطلب

گاهی که دلم می‌خواهدهمان گاهی که ، دلم می‌خواهددهانم می‌خواند کاش کلمه نبودتا بتوانم هر چیزی را بگویمای کاش-زندگی با توام !!-ای کاش دهانم بسته بودتا شکنجه نشوم دیگردر توصیف ابلهانه سنگ اینکدر تمام زمین اماهیچ‌کس پیدا نمی‌شود که مرااز آلودگی من بزدایددرین زمین کسی نیستکه کلمات زهرآگین مرابشنود و دم نزند و بریزد در جانشگاهی که دلش می‌خواهدهمان گاهی که ، دلش می‌خواهددر زیر و بم پرده‌های ناگفتهبشنود و بریزد در جانش حرفهای مراو مردن را با من شریک شود ‌. کانال سخن ساکتبه ما بپیوندید:https://telegram.me/joinchat/C9UXlT02caB8bQjv-Ow-fg سخن ساکت...ادامه مطلب

در ده ما سی و دو نفر زندگی می کنند در اصل ۶۴ نفریم اما چون عادت داریم زنان را قاطی آدم ندانیم در سر شماری‌ها آنها را به حساب نمی‌آوریم . خلاصه ما سی و دونفر هیچ‌وقت باهم حرف نمی‌زنیم بلکه دو نفر از ما که ابرو های بلندتری دارند و چهارتا پیراهن بیشتر جر داده اند حرف می‌زنند و ما فقط گوش می‌کنیم تقسیم وظایف اینطوری است که ابرو بزرگان فکر می‌کنند دستور می‌دهند می‌خورند می‌خوابند و با زنان همبستر می‌شوند و سخنرانی می‌کنند و بقیه فقط کار می‌کنیم. می‌دانم خب ناعادلانه است که دو نفر اینهمه زحمت بکشند و سی نفر فقط کار کنند ولی ابرو بزرگان با کمال فداکار سخن ساکت...ادامه مطلب

گاهی
چیزی هست در آسمان زندگی‌مان

چیزی که کرخت میکند
هر درد را
هر رنجی که تحمیل می‌شود
ما
زنده ایم
از روزی که خدا
مست از عرق سگی ناب
آفریدن آغاز کرد

سخن ساکت...